مطالعه عملکرد دانش آموزان دوره دوم متوسطه در حل یک تکلیف توانایی فضایی با استفاده از نظریه SOLO

هدف از این پژوهش، بررسی توانایی مهارتهای فضایی دانش آموزان در حل یک تکلیف و تجزیه و تحلیل پاسخهای آنها بر اساس طبقه بندی سولو است. نظریه سولو یکی از نظریه های آموزش ریاضی است که کاربرد زیادی در شناخت ما از درک و فهم دانش آموزان و یادگیری ریاضی دارد. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی میباشد. سؤالی از آزمون استاندارد پردو(Purdue) در مورد تجسم فضایی انتخاب گردیده که روایی صوری و محتوایی آن توسط سه نفر از اساتید آموزش ریاضی و چهار نفر از دبیران هندسه تأیید شده است. به کمک معیار آلفای کرونباخ، ضریب پایایی تقریبی آن به دست آمد. شرکت کنندگان در این مطالعه، 498 نفر از دانش آموزان پایه دهم، یازدهم و دوازدهم هستند که به طور خوشه ای تصادفی چند مرحله‌ای، از مدارس نظری و فنی و حرفه ای شهرستان بوشهر انتخاب شده اند. نتایج نشان میدهند که در زمینه تجسم فضایی، دانش آموزان مدارس معمولی در سطح تک‌ساختاری قرار دارند. در این آزمون دانش آموزان هنرستانی هیچ‌کدام به سطوح چندساختاری و رابطه‌ای نرسیدند. در حین بررسی پاسخها، نوع تفکر، راه حلهای چندگانه، استراتژیها و اشتباهات مفهومی رایج نیز تحلیل شده است. نتایج مطالعه برای برنامه ریزان، مؤلفان کتابهای درسی و محققان بسیار حائز اهمیت است.